چشمی کنار پنجره ی انتظار

  

ای دل ، به کوی او ز که پرسم که یار کو 

 در باغ پر شکوفه ، که پرسد بهار کو 

 نقش و نگار کعبه نه مقصود شوق ماست 

.

.

.

 

ای دل ، به کوی او ز که پرسم که یار کو 

 در باغ پر شکوفه ، که پرسد بهار کو 

 نقش و نگار کعبه نه مقصود شوق ماست 

 نقشی بلند تر زده ایم ، آن نگار کو 

جانا ، نوای عشق خموشانه خوش تر است 

 آن آشنای ره که بود پرده دار کو

ماندم درین نشیب و شب آمد ، خدای را 

 آن راهبر کجا شد و آن راهوار کو 

ای بس بسنم که بر سر ما رفت و کس نگفت 

 آن پیک ره شناس حکایت گزار کو 

 چنگی به دل نمی زند امشب سرود ما 

 آن خوش ترانه چنگی شب زنده دار کو 

 ذوق نشاط را می و ساقی بهانه بود 

 افسوس ، آن جوانی شادی گسار کو 

یک شب چراغ روی تو روشن شود ، ولی 

 چشمی کنار پنجره ی انتظار کو 

 خون هزار سرو دلاور به خک ریخت 

ای سایه ! های های لب جویبار کن