آرام من...

آرام من ...

چون روشنی در دل تیرگی شبهای تار...

صبر و قرار...

جان به جانت بسته ام...

وابسته و ...

وارسته...

وابسته همچون سایه ات...

که هیچ دم یارای راندنم نخواهی داشت...

ماه آسمانی در شب های طوفانی... 

من و این حیرانی...

سر و جانم بفدات...

که تنها تو میدانی...

جوشش هایم و جوشش هایت...

آن دم که چشمانت همچون چشمه ی امیدم...

جوشیدند و میجوشند و ...

میجوشانند چشمه چشمانم...

مرا بگیر و همچون شور غزل...

به آسمان ببر...

ای آرام من...

که تو دنیای منی...

و تمام منی...