یاد ایامی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم  

 در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب می سوختم پروانه وار  

 پای آن سرو روان اشک روانی داشتم 

. 

. 

. 

یاد میر گرامی...

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم  

 در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب می سوختم پروانه وار  

 پای آن سرو روان اشک روانی داشتم
آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود  

 عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم
چون سرشک از شوق بودم خاکبوس در گهی  

 چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم
در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود  

 در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم
درد بی عشقی زجانم برده طاقت ورنه من 

  داشتم آرام تا آرام جانی داشتم
بلبل طبعم «رهی» باشد زتنهایی خموش  

 نغمه‌ها بودی مرا تا هم زبانی داشتم 

رهی معیری