منش سیاسی علی(ع)از دیدگاه دکتر شریعتی

آزادی و نان!
«... لیبرالیسم و سرمایه داری می‌گویند:
برادر! حرفت را خودت بزن، نانت را من می‌خورم.

.

.

.

آزادی و نان!
«... لیبرالیسم و سرمایه داری می‌گویند:
برادر! حرفت را خودت بزن، نانت را من می‌خورم.

مارکسیسم برعکس می‌گوید:
رفیق! نانت را خودت بخور، حرف‌ات را من می‌زنم.

و فاشیسم می‌گوید:
نانت را من می‌خورم، حرف‌ات را هم من می‌زنم، تو فقط برای من کف بزن!

اما اسلام و علی(ع) می‌گویند:
«نانت را خودت بخور، حرف‌ات را هم خودت بزن، من برای اینم تا این دو حق برای تو باشد. من آنچه را حق می‌دانم بر تو تحمیل نمی‌کنم، من خود را نمونه می‌سازم تا بتوانی سرمشق گیری...»!
مرحوم دکتر علی شریعتی،مجموعه آثار ۳۵ / آثار گونه‌گون ۱ / ص ۲۲۸

آزادی سیاسی در حکومت علی(ع)
«... او (علی) حاکمی بود که بر پهنه‌های بزرگی در آفریقا حکم می‌راند، اما زندان سیاسی نداشت, حتی یک زندانی سیاسی و قتل سیاسی!

و طلحه و زبیر قدرت‌مندترین شخصیت‌های با نفوذ و خطرناکی که در رژیم او توطئه کرده بودند، هنگامی که آمدند و بر خروج از قلمرو حکومت‌اش اجازه خواستند و می‌دانست که به یک توطئه‌ی خطرناک می‌روند، اما اجازه داد؛ زیرا نمی‌خواست این سنت را برای قداره‌بندان و قلدران به جای گذارد که به خاطر سیاست، آزادی انسان را پامال کنند...»!
مرحوم دکتر علی شریعتی،، مجموعه آثار ۲ / خودسازی انقلابی / ص