انسانهای عاری از مسکنت

دل در گرو دوست نگه می باید داشت
ور نه چه اهم است!
یارا تو مرا سیر از جان نگاهت بپذیر! 

. 

. 

.

دل در گرو دوست نگه می باید داشت
ور نه چه اهم است!
یارا تو مرا سیر از جان نگاهت بپذیر!
کاین جان بلاکش در میخانه ی تو خاص خمار است خمار!
جان جهان!
رب زمان!
دست بگیر و پایم برهان!
کاین پای گریزان از سکون!
خسته از سکنه ی خالی از مسکنت است!
خسته از انسانهای عاری از مسکنت است!
یارا ...

یار بی یار