من و تو!

من و تو هر دو به یک شهر و ز هم بی خبریم 

 هر دو دنبال دل گمشده ای ، دربدریم 

ماکه محتاج نفسهای همیم ، آه ! چرا 

از کنار تن یخ کرده ی هم می گذریم؟ 

. 

. 

. 

من و تو هر دو به یک شهر و ز هم بی خبریم 

هر دو دنبال دل گمشده ای ، دربدریم 

ماکه محتاج نفسهای همیم ، آه ! چرا 

از کنار تن یخ کرده ی هم می گذریم؟ 

ما دو کبکیم – هواخواه هم – اما افسوس 

هردو پر بسته ی چنگال قضا و قدریم 

آسمان ، یا که قفس !؟ آه ! چه فرقی دارد 

سر پرواز نداریم که بی بال و پریم 

حال ، دیگر من و تو ، فاصله مان فرسنگ است 

گرچه دیوار به دیوار هم و "در " به "دریم " 

همه ترسم از این بود : می آید روزی 

من و تو هر دو به یک شهر و ز هم بی خبریم