یار بی یار
مسلمانان مسلمانی ز سر گیرید که کفر از شرم یار من مسلمان وار می آید
یار بی یار
مسلمانان مسلمانی ز سر گیرید که کفر از شرم یار من مسلمان وار می آید
هست شب
هست شب یک شبِ دم کرده و خاک!
رنگِ رخ باخته است.
باد، نو باوه ی ابر، از بر کوه!.
.
.
.
هست شب یک شبِ دم کرده و خاک!
رنگِ رخ باخته است.
باد، نو باوه ی ابر، از بر کوه!
سوی من تاخته است.
*
هست شب، همچو ورم کرده تنی گرم در استاده هوا،
هم ازین روست نمی بیند اگر گمشده ای راهش را.
*
با تنش گرم، بیابان دراز!
مرده را ماند در گورش تنگ!
به دل سوخته ی من ماند!
به تنم خسته که می سوزد از هیبت تب!
هست شب. آری، شب!
نیما یوشیج
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد