حسن تو

چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت

 که یک دم از تو نظر بر نمی‌توان انداخت

 بلای غمزه نامهربان خون خوارت

 چه خون که در دل یاران مهربان انداخت

 سعدی