فرازهایی از صحیفه ی سجادیه

پروردگارا!‌ به درگاه تو پناه می آورم و تو نیز پناهم بخش تا موجودی آزمند و خویشتن دوست نباشم. مگذار که صولت خشم ، حصار بردباری مرا در هم بشکند و حمله ی حسد ، مناعت فطرت مرا به خفت و مذلت فرو کشاند.

پروردگارا!‌ از خصلت طمع...

پروردگارا!‌ به درگاه تو پناه می آورم و تو نیز پناهم بخش تا موجودی آزمند و خویشتن دوست نباشم. مگذار که صولت خشم ، حصار بردباری مرا در هم بشکند و حمله ی حسد ، مناعت فطرت مرا به خفت و مذلت فرو کشاند.

پروردگارا!‌ از خصلت طمع که دنائت آورد و آبرو ببرد ؛‌ از بد خویی که دل دوستان بشکند و به دشمنان نشاط و نیرو بخشد؛ از لجاج شهوت که همت های بلند را پست سازد و پرده ی عفاف و عصمت چاک زند به درگاه تو پناه می آورم.

پروردگارا! از حمیت های جاهلانه و عصبیت های ناهنجار که حرمت انسانیت پاس ندارد و به حریم اجتماع پای تعدی و تجاوز بگذارد به ذات اقدس تو پناه می برم.

پروردگارا! روا مدار که سر به دنبال هوس بگذارم و در ظلمات جهل و ضلال، از چراغ هدایت به دور افتیم و بیغوله را از شاهراه باز نشناسیم.

روا مدار که به خواب غفلت فرو افتیم و کیفر غفلت خویش بینیم.

روا مدار که به خاطر هوس خویش ، پای بطلان بر عنوان حق گذارم و باطل را بر حق برگزینم.

پروردگارا! مگذار دامان وجودم به پلیدی های گناه بیالاید و مگذار که معصیت ها را - هر چه هم کوچک باشد - کوچک بشمارم و نسبت به ملاهی و مناهی بی پروا باشم.

و همچنان روا مدار که طاعت اندک خویش را بسیار بینم و به خویشتن ببالم و گردن استکبار و افتخار برفرازم و به کیفر این خودبینی و خودپرستی از ادراک فضایل و مکارم فرو مانم.

به سوی تو پناه می برم و از تو می خواهم که مرا پناه دهی و آتش نخوت و غرور به خرمن اعمال در نیندازی.

پروردگارا! بر بیچارگی ما ترحم فرمای و مگذار که نسبت به زیر دستان خشم و خشونت روا داریم و بر آنان سخت و دشوار گیریم.

آنچنان کن که خاطر زیردستان ِ ما از دست ما نرنجد و زیردستان ما که در حق ما محبت و مرحمت روا داشته اند ، از پاداش سپاس ما خوشنود شوند.

آنچنان کن که قدر نعمت بدانیم و شکر نعمت به جای آوریم.

پروردگارا! به درگاه تو پناه می برم از اینکه ظالمی را در مظالم کردارش بستایم یا بدو در کردار ناهنجارش پشتیبانی و کمک دهم.

به تو پناه می برم از اینکه مظلومی را در چنگال ستمکاران وا بگذارم و تا آنجا که قدرت و قوت دارم از حمایتش مضایقت کنم.

به تو پناه می برم که به حق خویش اکتفا نکنم و از حد خویش پای به در برم و آنچه را که شایسته ی من نیست تمنا بدارم.

پروردگارا! به تو پناه می برم از آنچه نمی دانم سخن بگویم و راه جویان را همچون خویشتن در تیه گمراهی و ضلالت سرگردان سازم.

الهی ! روا مدار که پنهان ما از پیدای ما ناستوده تر باشد و در ورای صورت آراسته ی ما سیرتی زشت و ناهموار نهفته باشد.

یا ارحم الراحمین